En we gaan nog niet naar huis.........

.....Zuid-Amerika heeft echt m´n hart gestolen en ik heb nog helemaal geen zin om terug te gaan naar het koude Nederland, maar goed....

We hebben Bolivia ingeruild voor Chili. De gevangenis in La Paz (waar ik het in mijn vorige bericht over had) zijn we helaas niet ingekomen. De dienstdoende kolonel heeft het niet zo op toeristen. Voorheen werden er in deze San Pedro gevangenis toers voor backpackers georganiseerd, door gevangenen. Echt een bizarre plek. Het is een soort stad in La Paz waar gevangenen samen met hun familie wonen. Kinderen vertrekken bijvoorbeeld elke morgen vanuit de gevangenis naar school en keren ´s avonds terug naar hun familie die in de gevangenis zit. Afhankelijk van hoe welvarend de gevangen zijn, hebben ze een goed of vreselijk bestaan in San Pedro. Cocaine is volop verkrijgbaar, het wordt zelfs in de gevangenis geproduceerd en door de gevangenen, kinderen en bewakers buiten de gevangenis verkocht. Op het plein voor de gevangenis hebben we lange tijd met een Nederlandse ex-gevangene gesproken. Hij zat vast vanwege drugssmokkel en had de meest weerzinwekkende verhalen over het leven binnen San Pedro. Erg interessant wel (leestip: Marching Powder!)...maar ongelofelijk dat zoiets bestaat.

Na la Paz zijn we naar Copacabana gegaan. Dit ligt aan Lake Titicaca, het hoogst gelegen meer ter wereld (op bijna 4000meter). Ook hier weer continue buiten adem, vooral tijdens onze hike over het Isla del Sol. Prachtige wandeling die we samen met onze Australische vrienden hebben gemaakt, met uitzicht op Peru, het Andesgebergte en het meer. Na de hike ook op dit eilandje geslapen in een erg schattig hostelletje en onder veel lama´s (zo noemen we de vaak ranzige dekens waar we onder slapen!)
Ze hebben in Bolivia trouwens wat grappige tradities. Op een bergje in Copacabana hebben veel dorpsbewoners stukjes grond waar ze af en toe heen gaan om een offer te brengen. Ze plaatsen dan bijvoorbeeld een miniatuur huis of auto, sprenkelen er wat alcohol overheen, steken wat rotjes af en barsten dan in juichen uit. En dan maar hopen op een veilige auto en goed huis. Veel pasgetrouwde koppels komen ook naar deze berg voor dit ritueel.
Wij maakten van de aanwezigheid van biertjes gebruik om even lekker bij te komen van de klim en te genieten van het uizicht en het bijbehorende entertainment.

Fantastisch land Bolivia. Ook al is het soms wel hartverscheurend om te zien in welke armoede veel mensen daar leven. Daf en ik waren er dan ook even stil van toen we in Santiago de Chile aankwamen: culture shock! Zo georganiseerd en schoon ten opzichte van Bolivia. Rijkdom. Europees. We zouden natuurlijk liegen als we niet zouden zeggen dat dat op zijn tijd ook wel heel erg lekker is. Maar toch mis ik Bolivia! Anyways, nu dus Chile. Hele aardige mensen ook weer. En ja die mannen winden er vooral geen doekjes om. We waren nog maar net een uur in Santiago en probeerden in alle rust van ons drankje op het terras te genieten, maar dat ging dus mooi niet door. mama mia, aan opgeven doen ze niet.

We zijn een dag in Santiago gebleven en daarna doorgegaan naar PARADISE! Een fantastisch hostel aan playa Ritoque. De eerste nacht hadden ze geen plaats, maar dat was geen probleem: we konden gewoon in het naastgelegen hutje slapen (van een bewoner die toevallig op vakantie was, lekker makkelijk). Dus de volgende ochtend werden we in ons ´eigen´ huisje wakker van het geluid van de oceaan. Ook vanuit het hostel hadden we daar direct zicht op. Er waren hier veel surfers, dus ook wij hebben een poging gewaagd. Twee surflesjes gehad, die we eigenlijk vooral onder water hebben doorgebracht. Leuk was het wel! Grappig is dat playa Ritoque geliefd is onder Chileense acteurs. Super vriendelijk allemaal en bij onze favoriete strandbar hebben we lekkere Pisco Sours met de Chileense Ludo Sanders gedronken.

Zin om daar weg te gaan hadden we niet, maar na 2 keer ons verblijf velengd te hebben zijn we toch maar op de bus naar Pucon gestapt. De middag van vertrek met onze prive gids nog even Valparaiso bekeken, mooi stad met allemaal gekleurde huisje.
Pucon ligt in het merengebied van Chili, aan de voet van vulkaan Villaricca!!!! En die moest natuurlijk beklommen worden. Weer hadden we geluk. Sommige mensen waren al een week in Pucon en hadden door het slechte weer nog niet eens een glimp van de vulkaan kunnen opvangen. Natuurlijk brachten wij de zon mee en konden we de volgende dag al de vulkaan op. Uitgerust in bergbeklimmerskleding, met de meest oncomfortabele schoenen ooit, zijn we gaan klimmen. Af en toe behoorlijk stijl, maar het was het waard! Heel mooi uitzicht op de krater en de omgeving. En natuurlijk gewoon heel vet om op een actieve vulkaan te staan. Vooral het feit dat de weg naar beneden gemakkelijk was maakte het extra leuk: op je kont over de sneeuw glijden gaat veeeeel sneller!
Die avond in de natuurlijke hotsprings bijgekomen van ons avontuur en de volgende dag niks anders gedaan dan van de fijne tuin van ons hostel en de chileense wijn genieten. Wat is het leven mooi :)

Nu op naar Bariloche (Argentinie) waar we Gineke weer even ontmoeten. Valentijnsdag vieren met de heerlijke chocolade die ze daar hebben :)
Daarna staat Mendoza op de planning: mas vino!! en wie weet keren we nog even snel terug naar het strand....(maar ja, de tijd begint te dringen, dus waarschijnlijk gaat dat niet meer lukken)

Tot snel allemaal. Zogen jullie ervoor dat de temperatuur de komende week flink gaat stijgen?? Ach, schaatsen op natuurijs zou eigenlijk ook best leuk zijn!

hasta luego!