'There are Orcas!!!'

Hallo Allemaal,

Terug in Buenos Aires na een wat mindere terugreis, inclusief noodlanding, maar no worries, we konden daardoor in super luxe hotel slapen ;) Hieronder in ieder geval mijn Antarcticareisverslag, het was geweldig, pinguins, zeehonden, walvisen,orka’s, ijsbergen, zwemmen in ijskoud water en een kerstdinner met het mooiste uitzicht dat ik ooit heb gehad tijdens een kerstdinner. Mama mia, wat is Antarctica prachtig!

Momenteel probeer ik de toetsen van het toetsenbord (op laptop van medereiziger) te vinden, terwijl ons schip over de Drake’s Passage terug naar Ushuaia vaart. De Drake’s Passage is een van de onrustigste zeeen en dat is behoorlijk te merken. De kerstboom is gister al een paar keer omgevallen en ziet er wat gehavender uit dan op 1e kerstdag. Veel mensen brengen deze twee terugreisdagen ook kotsend in hun hut door. Vooralsnog heb ik nog weinig last gehad van zeeziekte en gelukkig hebben we een dokter aan boord die fantastische pillen tegen zeeziekte bij zich heeft. Deze dokter is tevens ook de drankleverancier van dit schip. De eerste avond betrapten we hem met een redelijke voorraad in de passenger’s bridge.
Net als op de heenreis gaan we nu weer veel op bezoek bij de kapitein. Het schip waar we mee reizen is echt fantastisch en de bridge is open voor passagiers. Je kunt ten alle tijden lansgaan en kletsen met de Chileense kapitein. Ook ‘s avonds is het super mooi om daar te staan, gezellig thee drinken en genieten van het uitzicht en de zon die maar niet onder lijkt te willen gaan.

Het is bizar hoe snel deze trip voorbij is gegaan. Het begon met de tweedaagse heenreis over de Drake’s Passage. Hij was toen redelijk kalm, wat betekent dat de golven ongeveer 4 meter hoog zijn. We hebben Ushuaia onder het genot van een cocktail met de ‘ Free Style 7’ (= zeven mensen uit het hostel waar we in Ushuaia verbleven) uitgezwaaid. Op de tweede vaardag werd de eerste walvis gespot en even later ook de eerste ijsberg. Daarna volgden vijf dagen rondom het schiereiland van Antarctica. We stopten op verschillende plekken, gingen onder andere aan land bij een Chileense en Britse basis (wat stempels in je paspoort betekent!!!). Verder heb ik gewoon geen woorden om te beschrijven hoe fantastisch mooi Antarctica is. Overal waar je kijkt zie je gletsjers en ijsbergen met de prachtigste kleuren en vormen (beetje fantasie is hierbij een vereiste). Dan weer rent iedereen naar buiten omdat er walvissen gespot zijn. Wat zijn die beesten gaaf zeg. Er werd ons vooraf gezegd dat het onwaarschijnlijk was dat we veel walvissen zouden zien. Maar tot grote verbazing van de expeditieleiders hebben we elke dag wel meerdere walvissen gezien. De grootste verrassing kwam op onze derde dag in Antarctica: ´There are Orcas!´ Binnen een paar seconden stond iedereen op het dek. Er waren zes Orka’s die ongeveer twintig minuten lang rondom het schip zwommen. Het was wat later op de avond dus veel mensen kwamen regelrecht uit hun bed of onder de douche vandaan het dek oprennen. Ook de kapitein stond met zijn megacamera op het dek, want het komt niet heel vaak voor dat Orka’s zo dichtbij zijn. En zo ging het dus maar door en door en door.. De Braziliaanse plastisch chirug aan boord heb ik met een soort Godfather accent horen zeggen: ‘ They give me no time for nothing, I can’t even shit without the captain telling me to go outside to see something’. En zo voelde het dus letterlijk. Je wilt gewoon continue buiten staan en er voor zorgen dat je niets mist.
Buiten dat het dus allemaal super mooi was, hebben we ook nog eens onwijs geboft met alle mensen aan boord. Het is ‘ een grote familie’ (van 80 mensen en veel verschillende nationaliteiten) en iedereen gaat leuk met elkaar om. Tot mijn verbazing is een groot aantal van de passagiers redelijk jong, wat zorgt voor uitermate gezellige sfeer. Ook al het personeel is super en we worden echt enorm in de watten gelegd. Ben bang dat het even afzien gaat worden wanneer het backpacker-bestaan weer gaat beginnen.

Kerst aan boord was ook heel gezellig. We hadden op kerstavond, tevens onze laatste avond in Antarctica, een heerlijk kerstdinner. En daarna is het simpelweg helemaal ‘ uit de hand geescaleerd’. Zelfs de Russen, vier Russen die alleen maar chagerijnig kunnen kijken en gewoon niet luisteren ( ‘ no sir, please stay 5 meters away from the pinguins’ de Rus doet gewoon net of ie het niet hoort en zet lekker nog een paar stappen in de richting van de pinguins), maar goed, zelfs zij kwamen dus los en mengden zich zowaar onder de andere mensen aan boord.
Over de pinguins gesproken: er bestond dus de regel dat je zelf 5 meter afstand tussen jezelf en de penguin bewaart. Als je dan knielt of op je hurken gaat zitten komen ze namelijk vanzelf naar je toe. Totaal niet bang en net zo gefascineerd door jou als jij door hen bent. Op een van de plekken waar we aan land zijn gegaan hadden veel pinguins hun eerste kuikens al gekregen en ook daar konden we weer heel dichtbij komen en goed zien hoe de ouders de jongen voeden. Ik heb overwogen er een in mn backpack mee te nemen, pinguins gaan volgens mij nooit vervelen, je kunt er echt uren naar blijven kijken, maar ik heb toch maar besloten dat ze beter in hun natuurlijke omgeving kunnen blijven.

Ik zal proberen binnenkort wat foto’s te plaatsen, echt niet normaal hoeveel foto’s Gineke, Seb en ik in totaal hebben gemaakt. Daar ga ik jullie dus lekker mee vervelen als ik weer thuis ben. Duizenden foto’s van pinguins en ijsbergen. En weer pinguins, want wat zijn ze leuk en wat bewegen ze grappig. Helaas geen hele goede foto’s van de Orka’s . Onze ‘ topfotograaf’ Tom die een dag voor vertrek naar Antarctica een superdure camera heeft aangeschaft, had de settings van z’n camera verkeerd ingesteld en heeft daardoor alleen zwarte foto’s, beetje jammer, haha. Ook hebben we leuke filmpjes: weer van pinguins, glijdende pinguins, spingende pinguins, waggelende pinguins, maar ook van ons naar beneden glijdend (de pinguins naapend) van witte bergen, met sneeuw waar nog niemand eerder overheen had gelopen. Bij gebrek aan een slee, skies of snowboard hebben we daar onze buik maar voor gebruikt. Heerlijk. Vooral die hele happen sneeuw die je daarna in je mond en onder je kleding hebt. Gelukkig was er dan de sauna aan boord om lekker op te warmen. Die was ook een uitkomst na onze iets te vroege nieuwjaarsduik op het Vulkanische Deception island. Wat was dat gaaf! Ook Eddy was hierbij van de partij en ik heb foto’s om dat te bewijzen ;)

Ik ga maar weer eens op de thee bij de kapitein. Ik leer op deze manier zowaar nog wat Spaans bij hier. Het volgende bericht hoop ik vanuit een warmer oord te schrijven. Daphne is deze morgen als het goed is in Buenos Aires aangekomen en ik ga haar daar de 28ste ontmoeten. Daarna op naar Punta del Diablo voor een warm Oud en Nieuw.
Fijne jaarwisseling en alvast een feliz ano Nuevo,
Chao x